- Ben bu sucuğu neden yiyorum Pamir, çünkü mutsuzum. Sen mutlu musun Pamir?
- Bilmem, yaşıyorum işte.
- Bilmem, yaşıyorum işte.
Kadraja giren adam dünyayı güzelleştirmekte...
"Ölümüm kardeşimin elinden olsun" samimiyetini hissedemedik, ilk silah çeken kim Mete Bey?
Bekar adam çorapları...
Pamuk Prenses ve Kirli Sakal masalı, yine teleften bi gece... Kimse pelerinini giymemiş...
Osman Abinin oyunculuğuna şapka çıkardığımız anlar, o mimikler nedir öyle! "Sus gülme, paçayı zor kurtardık, hadi gene iyiyiz" bakışı on numara!
Bu dünya nasıl sevilir? Sen makyajını silip uyuyunca, dünya daha sevilesi...
Sermet Yeşil sen gerçek misin? O nasıl şirinlik öyle...
Mete de Pamir'in kardeşi mi? Neden sustun bebeğim...
Haaaapşuuuu! Çok yaşa!
Ama hapsurunca çok güzel şeyler söylüyorsun şapşikliği...
Kıyamam, çok özlemişler birbirlerini... "BU" mimiğiyle altını çiziyor ya özletlediği durumun, bin kere "BU" desin istiyoruz...
"Kim kim kim?" şaşkınlığı, sabırsızlığı, nolur Pamir olsun duaları ve kapıdan giren adam. Ka-riz-ma! Bi dünya dolusu gülücük, mutluluk, serotonin patlaması...
Düşler ülkesinde, balkabağının şoförü ile külkedisi... Kirlisakal ile Pamuk Prenses ve diğerleri... Hayal meyal...
















Özür dilerim delik çoraplarımla misafirliğe gelmiş kadar, mahçup
hissediyorum kendimi şu an… Ama bu kadar doğal, bu kadar naïf, bu kadar
tatlı bi mahçubiyet ancak böylesi anlarda yaşanıyor, kalbinin
söküklerindeki aşk dikişlerini kolay kolay gösteremiyor insan…



Ambalaj hatası gibi ruj yapmışlar, evet
Muradd da o kadar şiir dedi, iki satır çıtlatmadı
"Ankaralı'yım diye sevmiyordur belki" şeklinde replikler yazıyor abiler var mı ötesi
Kardeş
değillermiş ama kardeş çıksınlar ve bu Esra ve Mete defteri kapansın
çok istedim açıkçası, olmadı. "Saat, gondol şekerlik ve kestane
romantizmi" de sarma dolma hamaratlığı yarışlarında evimizin gelini
muhabbetleri de beni hiç sarmıyor. 
