Çok Yaşa

O kadar hazırdım ki pelerinimi giyip yanına koşmaya, o kurşunlar delip geçti tüm düşlerimi. Hep bi olmazın peşinden koşuyordum, hiçbir şey bilmeden. Ama oldu işte, onca kurşun lekesine rağmen aydınlığa çıktı düşlerim… O kapıdan girip gülümseyişin var ya, yok ki bundan daha mutlu edebilecek bi şey beni… Şimdi ben bu kadar mutluluğu ne yapayım, söyle Pamir, ne yapayım… Bu dünya nasıl sevilir? İçinde Pamir varsa Özür dilerim delik çoraplarımla misafirliğe gelmiş kadar, mahçup hissediyorum kendimi şu an… Ama bu kadar doğal, bu kadar naïf, bu kadar tatlı bi mahçubiyet ancak böylesi anlarda yaşanıyor, kalbinin söküklerindeki aşk dikişlerini kolay kolay gösteremiyor insan…

Her şey birdenbire oluyor bazen. Limitlerini biliyorum sanıyorsun, herşeyi öngörüyorum onunla ilgili, ama işte hiç de hesapta yokken araya giriyor sevgi… Bırakabilirim diyorsun… Yalan söylüyorsun… Saçlarını okşayıp soruyorsun, ihanet ettin mi diye… Hata yaptım ama ihanet etmedim diyene hediyeler sunuyorsun… Hani enayilik deyince akla gelendi o… Çok mu karmaşık anlattım, yoksa girift bilmecelerde saklı bi yaşam aşkıyla tutuşmakta mı bu hikayenin insanları? Mutlu musun Pamir, bilmem yaşıyorum işte… Hapşurunca çok yaşa diyenlerim olsun diye… Çünkü hapşurunca çok güzel şeyler söylüyorsun şapşikliğinde tüm büyü belki de… Alınganlık indexlerimiz kara borsa olmuş, yap bi güzellik de hep benimle yaşa… Çok yaşa… Yıkıntılar arasında da olsa, şimdi şu anda iki bardak çayın deminde, neşeli sabahlarımı yaşa… Aşkla karışık kar yağışı altında bi dizi yorumu yaptım galiba, sahada gördüklerimi yoğun kalp atışlarımla mixleyip techno bi versiyon çıkarmış olabilirim ortaya, “çoraplarımdan” ötürü özür dilerim, ben sadece bu hikaye çok yaşasın istemiştim


Bonus: "Pamir'in düşkünü beyaz giyer kış günü" adlı kürdili hicazkar eserin mixlenmiş techno versiyonu