2018 Okumalari (10) - Yedinci Gün

Ve rüya biter, çünkü sevmek de yorulur. Kendime kızıyorum aslında, ard arda üç İhsan Oktay Anar romanı okumak niyedir? Puslu Kıtalar Atlası ve Suskunlar o kadar büyüleyici kitaplardı ki durduramadım kendimi, Yedinci Gün’ü de okumaya başladım. Kitabın yazılış amacını tam olarak kavrayamadım ben, bir de Suskunlar’da başlayan acaba yine kime ve neye gönderme yapıyor sorunsalı okuma zevkimi hayli düşürdü. Sarıkamış’a bile göndermeler vardı, tam olarak ne denmek istedi o kısımda hiç anlamadım. Kitap hakkında istesem de spoiler verebileceğimi sanmadığım için uyarı koyma gereği duymadım bu sefer. Haksızlık edemem gerçekten iyi bi roman ama ben hikayenin içine giremedim galiba. En beğendiğim kısım "insanlık tarihi"nin belli başlı olaylarının anlatıldığı kısımdı. Misal şu kısım;

Günün birinde Sezar nam bir paşa, ordusuyla alkışlar arasında Roma’ya girdi. Herkes onun iktidarı alıp ona buna çatarak zorbalık yapmak istediğini zannetmişti. Ama onun amacı iktidarı değil, çocukluğundan kalma Gülgoncası’nı almaktı. Fakat nerede ve kimde olduğunu bilmiyordu. Asker olmasına rağmen sormaya da cesareti yoktu, sadece senatoda moruklar onu bıçaklarken evlatlığı Brütüs’e, "Sende mi Brütüs? diye sorabilmişti.

Burada hiç şüphesiz "-de" bitişik yazılmalı ve evet bu ekşi sözlüğe bile konu olmuş. - (Kitabı anlayabilmek için okumadığım yazı kalmadı internette.)- Gerçi ben "-de" mevzusunu bile gözden kaçırmışım çünkü yukarıdaki paragrafa hunharca gülmüştüm. Hınzır Anar, taa Yurttaş Kane’nin Rosebud’ini Sezar’a layık görmüştüm. Göndermeler bu kadar çok olunca, işin içinden çıkamadım zaten, ama yine çok eğlendim, Anar’ın mizah anlayışını seviyorum.
"Kitabı yedi uyurlara yazdırırken eleştirmenleri de düşünüp, kitabın kusurlarını rastlayıp sevinsinler, tatmin olsunlar diye onlara sadaka olarak verdi" şeklinde bi ifade ile bitiyor kitap ve ben tüm iyi niyetimle "yazar hikayenin olduramadığı eksik taraflarının farkında  ve bunu açık yüreklilikle itiraf etmiş" şeklinde bi anlam çıkardım bu cümleden. Gerçekten yoruldum, şimdi dinlenme… Yeterince dinlendikten sonra ilerki yıllarda kalan Anar kitaplarına da bi şans veririz elbet.